Materiałami, który spełnia oba warunki są pustaki z ceramiki poryzowanej, charakteryzujące się wysokim wskaźnikiem akumulacji ciepła. Ich porowata struktura umożliwia powstawanie tzw. poduszek powietrznych, które stanowią bardzo dobry izolator. Tego rodzaju ściany najczęściej używane są w przypadku konieczności szybkiego ukończenia prac. Jednak aby mówić o pasywności budynku, ściany powinny osiągać przynajmniej U=0,15 W/m2K, co w przypadku ścian jednowarstwowych jest niemożliwe.
Rzadko kiedy udaje się spełnić wymagania izolacyjne ścianie jednowarstwowej, więc najczęściej stosuje się ściany dwuwarstwowe, gdzie prócz warstwy konstrukcyjnej montuje się warstwę izolacyjną. Ścianę konstrukcyjną tworzą bloczki silikatowe lub pustaki ceramiczne łączone klejem. Izolację tworzy najczęściej około 15 centymetrowa warstwa styropianu, na której kładzie się wykończeniową warstwę elewacyjną nadającą kolor budynkowi. Wśród spotykanych materiałów izolujących ciepło najczęściej stosuje się wełnę mineralną i styropian ze względu na ich wysokie wartości termoizolacyjne często poniżej 0,05 W/mK, a im wartość przewodzenia jest niższa tym lepiej dany materiał izoluje ciepło. W budownictwie stosuje się też polistyren ekstrudowany (23 cm), szkło piankowe (52 cm), płyty korkowe(30 cm) jak również izolacje próżniową (4/5 cm).
Czyli polistyren ekspandowany EPS aż w 98% składa się z powietrza, które jest doskonałym izolatorem cieplnym, pozostałe 2% to polistyren. Na rynku dostępny jest też styropian ekstrudowany XPS, który cechuje się zwiększoną twardością i mniejszym stopniem chłonności wody. Izolacja termiczna w przypadku obu materiałów jest porównywalna, dla EPS λ = 0,030–0,042 W/(m•K), a dla XPS λ = 0,029–0,034 W/(m•K). Oprócz standardowego styropianu białego można spotkać styropian w czarne kropki – styropian grafitowy, który przez połączenie zwykłego styropianu z grafitem uzyskał znacznie lepsze parametry i stopniowo wypiera starszego brata.
W przypadku przegród zewnętrznych jedną z metod ocieplenia budynku jest zastosowanie wełny mineralnej, najlepiej takiej o dobrym współczynniku przewodzenia ciepła lambda < 0,2 W/mK. Również płyty fundamentowe można w ten sposób ocieplać np. stosując fasadowe płyty wełny mineralnej lambda =0,037 W/mK
Wyróżnia się najlepszymi parametrami izolacyjnymi, jednak ze względu na jej cenę i niewielką grubość, stosuje się ją tylko w określonych przypadkach, np kiedy konieczna jest budowa ścian o niewielkiej grubości. Wykonuje się ją z porowatego materiału na bazie krzemionki lub włókien szklanych.
Ze względów ekonomicznych nie spotyka się często ścian trójwarstwowych, gdzie prócz dwóch warstw (jak w ścianie dwuwarstwowej) budowana jest trzecia warstwa (najczęściej z cegieł klinkierowych) odpowiedzialna za ochronę izolacji. W prawdzie koszta materiałów nie przewyższają znacząco rozwiązań ze ścian dwuwarstwowych jednak długość budowy takiej ściany jest znacząco wydłużona. Reasumując najczęstszym sprawdzonym sposobem budowania ścian zewnętrznych jest ściana dwuwarstwowa, gdzie za przenoszenie obciążeń odpowiedzialne są bloczki silikatowe lub pustaki ceramiczne ocieplone styropianem (10 - 20 cm), który spełnia warunki izolacyjności termicznej przegrody w domach pasywnych.
Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradniki
Opracowanie redakcja : (Ł.K.)
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji portalu www.pasywny-budynek.pl