Termoizolacja budynku pasywnego

Niezależnie od wyboru technologii, w jakiej zamierzamy wykonać budynek pasywny – najważniejsza jest jego termiczna izolacja. Jej celem jest zatrzymanie zgromadzonej energii wewnątrz, a to umożliwia zmniejszenie zapotrzebowania budynku na ciepło.

Sposób osiągnięcia poziomu wymaganej izolacyjności cieplnej domu pasywnego powinien być zaplanowany już na etapie projektowania i co ważne nie powinien być zmieniany przez inwestora na etapie wykonawstwa, bo nieodpowiedni dobór materiałów może sprawić, że budynek utraci swój pasywny charakter. Izolacja cieplna domu pasywnego powinna być doskonała: konstrukcja musi być pozbawiona mostków cieplnych, a powłoka zewnętrzna budynku ma być szczelna – nie powinna przepuszczać powietrza. Wskazane jest też, aby używane materiały i rozwiązania techniczne miały stosowne certyfikaty budownictwa pasywnego. Jedną z najważniejszych rzeczy, na którą należy zwrócić uwagę podczas budowy, jest zachowanie ciągłości izolacji wszystkich przegród zewnętrznych, począwszy od fundamentów, poprzez ściany, stropy i dach. Projektant powinien również określić jakiego rodzaju materiały budowlane, izolacyjne i uszczelniające powinny być zastosowane oraz wskazać parametry stolarki okiennej i drzwiowej.

 Eliminacja mostków termicznych

Mostki termiczne powstają gdy elementy przegrody zewnętrznej budynku mają znacznie niższy poziom izolacyjności cieplnej niż elementy sąsiadujące. W domach pasywnych mostki cieplne powinny zostać wyeliminowane zarówno na etapie projektowania (przez zastosowanie odpowiednich technologii), jak i na etapie realizacji (dzięki wysokiej jakości wykonania). Miejsca te generują nie tylko niepotrzebne straty energii, ale mogą być również źródłem zawilgoceń umożliwiających rozwój grzybów i pleśni, co jest niekorzystne dla zdrowia mieszkańców, należy więc zapobiegać ich powstawaniu. Dlatego tak ważne jest zachowanie w każdym punkcie ciągłości izolacji cieplnej ułożonej po zewnętrznej stronie przegród budowlanych.

Materiały wykorzystywane do izolacji termicznej

Materiały wykorzystywane do izolacji termicznej najczęściej przyjmują postać płyt i odpowiednich kształtek, choć na rynku stosowane są również techniki tworzenia warstwy izolacji poprzez wdmuchiwanie odpowiedniego granulatu czy przez aplikacje metodą natryskową.

Najczęściej wykorzystywanymi materiałami termoizolacyjnymi są:

• Wełny mineralne – mają doskonałe właściwości izolacji termicznej i akustycznej, nie absorbują wilgoci z powietrza, są oddychające i niepalne. Ponieważ są elastyczne i sprężyste, należy je układać na lekki wcisk. Są bezpieczne i bardzo trwałe — nie zmieniają swoich wymiarów i właściwości cieplnych z upływem czasu. Najczęściej stosowane są do ocieplenia dachów i ścian zewnętrznych.
• Styropian – to bardzo uniwersalny materiał termoizolacyjny. Wykonuje się z niego tafle ocieplenia elewacji, wytrzymałe płyty izolacji podłogowej, nadproża drzwiowe i okienne (również o łukowym kształcie), a nawet w postaci styropianu ekstrudowanego, czyli Styroduru XPS, ocieplenia fundamentów znajdujących się na trudnych warunkach gruntowych, czy szalunki tracone płyt fundamentowych. Ocieplenie ze styropianu również może przybrać formę wdmuchiwanego granulatu.
• Pianki poliuretanowe — na przykład w postaci płyt PIR wykonanych z utwardzonego polizocyjanuranu. Materiały te mogą być stosowane jako warstwa izolacji na gruncie, płyty kładzione na ścianach zewnętrznych, czy jako forma ocieplenia dachów płaskich. Nowoczesną metodą tworzenia warstwy ocieplenia, zyskującą coraz większą popularność, jest także ocieplenie natryskowe pianką poliuretanową PUR.
• Folie paroszczelne i paroprzepuszczalne – wykorzystywane przy ocieplaniu poddaszy i montażu okien i drzwi. W budynkach pasywnych poszczególne arkusze folii muszą być sklejone ze sobą, a ich brzegi przyklejone do ścian w taki sposób, aby płaszczyzna dachu i ścian tworzyły jedną, szczelną barierę.

Test szczelności

Szczelność powietrzna powłoki budynku pasywnego ogranicza zużycie energii oraz umożliwia zapewnienie odpowiedniego komfortu termicznego w jego wnętrzu. Badanie szczelności budynku przeprowadza się metodą ciśnieniową na podstawie normy PN-EN 13829 (tzw. Blower Door Test). Badanie przeprowadza się dwukrotnie: przed wykończeniem domu i na etapie zakończenia budowy. Test polega na zamknięciu lub zaślepieniu wszystkich otworów technologicznych łączących budynek ze środowiskiem zewnętrznym, a następnie wytworzeniu w jego wnętrzu różnicy ciśnienia rzędu 50 Pa (między wnętrzem i zewnętrzem budynku). Badanie trwa kilka godzin i wykazuje, w których miejscach powietrze wydostaje się w sposób niekontrolowany z budynku lub do niego wpływa. Prawidłowy wynik testu uprawnia do otrzymania certyfikatu szczelności.

Chcesz wiedzieć więcej?

Przeczytaj poradnik

Opracowanie redakcja [A.K.].

Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.