Koncepcja rozwoju budynków OE i OE+

Na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat, systemy budowlane ewoluowały w kierunku ograniczenia zapotrzebowania i zużycia energii pierwotnej w budynku. To pozwoliło, na opracowanie obecnych standardów jakimi są niewątpliwie budynki niskoenergetyczne i pasywne, które są dzisiaj w powszechnie stosowane.

Szacuje się obecnie, że sektor budownictwa zużywa mniej więcej 40% całkowitego zużycia energii w Unii Europejskiej, co zmusza do poszukiwania nowych technologii [1]. Tendencja do zmniejszenia energochłonności budynków wynika przede wszystkim z konieczności ograniczenia wzrostu emisji gazów cieplarnianych oraz w powodu stale kurczących się zasobów paliw kopalnianych i ciągłym wzrostem ich cen. 

Przewiduje się, że dalszy rozwój budownictwa mieszkaniowego to budynki o bardzo wysokiej efektywności energetycznej - gdzie zużycie energii pierwotnej wynosi (0 kWh/m2 /rok)” – ang. nZEB (Zero Energy Buildings), określane zgodnie z zapisem Dyrektywny poprzez źródło zasilania czyli przez energię pochodzącą ze źródeł odnawialnych Następnie kolejnym połączenie tego typu obiektów w sieć wzajemnie ze sobą współpracującą np. osiedla mieszkaniowe, pozwoli na rozwój technologii polegającej na projektowaniu budynków „o dodatnim potencjale energetycznym”, rozumianym w ten sposób, że nadwyżki energii w ogólnym bilansie, są przekazywane sąsiadującym budynkom i pracują jedynie w systemach opartych na energii pochodzącej z OZE, nie korzystając przy tym z rozwiązań konwencjonalnych czyli np. miejskich sieci ciepłowniczych.

Należy jednak pamiętać, że tego typu obiekt będzie podłączony do systemu elektroenergetycznego ponieważ roczny bilans energii pierwotnej na poziomie (O kWh/m2 /rok), rozumiany jest w ten sposób, że ilość energii pierwotnej pobranej z sieci zewnętrznych równy jest ilości energii pierwotnej wyeksportowanej do sieci, a to doprowadzi do sytuacji, w której znaczna nadwyżka energii wyprodukowanej na miejscu będzie dostarczana do zewnętrznej sieci elektroenergetycznej, co zapewni niezawodność działania systemu w okresach zwiększonego zapotrzebowania na energię. Należy przypuszczać, że w niedalekiej przyszłości pokrycie zapotrzebowania na energię końcową budynku oparte na OZE pozwoli na projektowanie budynków samowystarczalnych, mających zdolność do magazynowania energii w okresie jej nadwyżek i użytkowania jej w okresie niedoboru (np. porą nocną lub w okresie zimy) [2].

Jak zauważają autorzy pracy [2] pojęcie nZEB – zanim zostanie w pełni wdrożone wymaga przyjęcia jasnych i spójnych definicji, które w konsekwencji pozwolą przyjąć metodologię obliczania zapotrzebowania na energię budynku, określą okres bilansowania, rodzaj wykorzystania energii pochodzącej z OZE, połączenie obiektu z infrastrukturą energetyczną, wymagania dotyczące efektywności energetycznej oraz dane dotyczące wpływu klimatu zewnętrznego na prace całego systemu. Oczywiście te wszystkie działania wymagają badań na obiektach rzeczywistych w dalszej perspektywie czasu.

Literatura:

[1] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z 19 maja 2010 w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (wersja przekształcona) Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z 18.06.2010 r.

[2] Marszal A.J., Heiselberg P. ,Bourrelle J.S., Musall E. Voss K., Sartori, I. Napolitano A. “Zero Energy Building – A review of definitions and calculation methodologies” Energy and Buildings 43(2011), str. 971 – 979

Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradniki

Opracowanie: mgr inż. Joanna Kopica, mgr inż. Radosław Turski.

Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.